همه مادرا وقتیکه باردار میشوند بیشترین توجهشان معطوف به استراحت و تغذیشان می شود و روح و روان خود را فراموش می کنند و ارتباطشان با همسر و اطرافیان و تاثیراتی که بر فرزندشان خواهد گذاشت را فراموش می کنند. دوران بارداری دوران بسیار مهمی است حتی قبل از بارداری خیلی اهمیت دارد که روابط زن و شوهر به چه صورت باشد. آیا این فرزند خواسته است یا ناخواسته. در دوران بارداری زمانیکه مادر غمگین یا افسرده است یا زمانیکه خشم دارد همه اینها روی فرزند تاثیر مستقیم دارد. همه ما فکر میکنیم که افسردگی مربوط به بزرگترهاست در صورتیکه بچه ها هم افسردگی می گیرند که از دوران بارداری شروع می شود هنگامی که مادر غمگین است و گریه می کند فرزندش تمام آن حس را می گیرد و باعث می شود که وقتی متولد شود این در او نمود پیدا کند. بچه هایی که دچار افسردگی می شوند و این خلق افسرده را قطعا از مادری که در زمان بارداری خلق افسرده داشته و گریه شدید داشته به بچه منتقل شده و در او باقی می ماند اما خیلی از بچه ها پس از به دنیا آمدن با افزایش سن شدت افسردگی هم در آنها بیشتر می شود و با علائم جسمانی خودش را نشان می دهد.علائم جسمانی مثل دل درد و سردرد. بچه ها هم مثل بزرگترها افسرده می شوند ولی نشانه های متفاوتی دارند مثلا نسبت به دنیایی که دارند نمی توانند با جمع ارتباط بگیرند و اعتماد به نفس پایینی داشته باشند.و در جمع اعتماد به نفس ندارند. از محیط دوری می کنند و در خانه داخل اتاق خود ساعتها بدون صحبت با بزرگترها روز خود را میگذرانند خیلی از بچه ها در نوجوانی علامت افسردگی متفاوتی نشان می دهند و در آنها بیشتر می شود و دچار آسیب شدید در خانواده می شوند