زمانیکه کودک از رفتن به مدرسه امتناع می کند و با اصرار زیاد پدر و مادر مواجه می شود، علایم جسمانی و روانی آن کودک بیشتر می شود. در این علایم کودک بیشتر دچار حالت تهوع، دل درد، دل پیچه و سرگیجه می شود و نکته قابل توجه این است که زمانیکه تعطیلات است و کودک مدرسه نمی رود تمام علایم کاهش پیدا کرده و قطع می شود. علت آن چیست؟ معمولا کودک در تطابق خود با محیط جدید مثل مدرسه با آموزگار و هم کلاسیان خود با مشکل مواجه می شود که معمولا راهکار خیلی ساده در این زمینه وجود دارد که در هفته های اول مادر کودک را همراهی می کند و کم کم ساعتهای حضور مادر در مدرسه کمتر می شود و کودک می تواند خود را با محیط جدید تطابق بدهد. عامل بعدی ضعف جسمانی یا بینایی و شنوایی می باشد که کودک در ارتباط برقرار کردن با همکلاسی های خود با مشکل مواجه می شود که این درمان مخصوص به خود را دارد. مهمترین عامل دیگر در ارتباط با مادر است که مادر این کودکان خود دچار اضطراب هستند و معمولا حمایت کننده هم هستند. این کودکان دچار اضطراب جدایی هم هستند و موقع جدایی از مادر به مشکل بر میخورند. که در این مواقع درمان این است که خود کودک کنترل اضطراب داشته باشد و مادر هم در کنار کودک درمان شود. عامل بعدی دعوا و تنش در منزل است در این موارد وقتی کودک در مدرسه حضور دارد نگران است که مبادا اتفاقی برای اعضای خانواده پیش آید یا عضو مهم خانواده مثل پدر یا مادر خانه را ترک کند. عامل بعدی مشکلات جسمانی مادر است که وقتی کودک در مدرسه است نمی داند چه بلایی ممکن است برای مادر اتفاق افتد که این خود باعث افزایش اضطراب وی می شود.نکته قابل توجه این است که ترس از مدرسه با فرار از مدرسه متفاوت است و فرار از مدرسه معمولا در اختلالات اضطرابی شدید دیده می شود که درمان مختص به خود را دارد ولی معمولا ترس از مدرسه راه کارهای ساده ای دارد.در موارد شدیدتر دارو درمانی انجام می شود یا حتی فامیل تراپی و خانواده درمانی صورت می گیرد.